تربیت کودک و نوجوان در تمامی جهات

دوستان خوبم!

با دوست عزیم فاطمه طهرانی یک ویلاگی فقط مخصوص تربیت کودک و نوجوان گذاشتیم

هر مطلبی در مورد تربیت کودک و روانشناسی کودک و نوجوان

و البته مذهبی هم داره

اینم آدرس وبلاگ تربیت 20

www.tarbiyat20.blogfa.com

شما هم اگر مطلب زیبایی در مورد تربیت کودک داشتید خوشحال میشیم برایمان ارسال کنید.



:: موضوعات مرتبط: کودکانه , شعر های کودکانه , ,
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
نویسنده : حسنا شکیبا
تاریخ : پنج شنبه 25 ارديبهشت 1393
17 ربیع الاول : روز محبت به کودکان
17 ربیع الاول : روز محبت به کودکان

بیاییم روز تولد پیامبر رحمت را به نام کودکان نامگذاری کنیم تا فرزندانمان منتظر تولد ایشان باشند هرچند با هدیه ای کوچک و ناقابل
در کل سال ما پدر و مادر ها هدایا و وسایل زیادی را برای فرزندانمان میخریم
حالا که نزدیک تولد پیامبر ( صل الله علیه و اله )بزرگوارمان هستیم
بیاییم یک جشنی کوچک به اسم ایشان حتی در محفل خانواده بگیریم و یک هدیه ولو ناقابل به دلبندانمان بدهیم
اینطوری چند تا حسن داره
1. دل بچه ها شاد میشه و یک خاطره خوش از تولد پیامبر اسلام دارند
2. شادی را به خانه میاوریم
3. اعتقادات مذهبی و حب اهل بیت را در دل فرزندانمان میکاریم
و.....

توی دین مسیحیت بچه ها انتظار میلاد مسیح علیه السلام را میکشند تا عید و تعطیلات شروع بشه و هدیه و ....
اما ما برای پیامبرمان چه کار میکنیم
چه روزی را به نام ایشان در تقویممان ثبت کردند؟
بیاییم خودمان روز محبت به فرزندانمان را در تقویم روزگارمان ثبت کنیم
به عشق پیامبر رحمتی که کودکان را بسیار دوست داشت
 
بچه های ناز من :
خودمون هم در خانه بابایی یک کیک کوچیک و پفک و چیپس گرفت و ما هم جشن گرفته بودیم
فاطمه جون : توی بوفه دو تا شمع فانتزی بود که تا حالا روشن نشده بود و تو همیشه آرزو داشتی اونا رو روشن کنی بهت قول داده بودم روز تولد پیامبر( اللهم صا علی محمد و ال محمد و عجل الفرجهم ) روشن کنم و میدونی که یک آدم مسلمان اگه قول میده باید عمل کنه حتی به بچه
تو هم روشن کردی و کلی خندیدی
اون روز خیلی خوش گذشت آنقدر که حتی فرصتی برای عکس انداختن نشد
فردای اون روز هم دار القرآن واسه بچه ها جشن گرفته بود که تو و داداشی را بردم اونجا هم کلی خوش گذشت
البته عکسش است که بعدها ان شالله میذارم/


:: موضوعات مرتبط: فهرست , کودکانه , دل نوشته , ,
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
نویسنده : حسنا شکیبا
تاریخ : یک شنبه 11 اسفند 1392
چهار وظیفه مهم تربیتی

چهار وظیفه مهم

از طریق علامه مجلسى رحمه الله علیه در کتاب شریف بحار الانوار، ج 71، ص 86

«بِدُعائِهِمْ اِلى طاعَةِ اللّهِ

وَ تَعْلیمِهِمُ الْفَرائِضَ

وَ نَهْیِهِمْ عَنِ الْقَبائِحِ

وَ حَثِّهِمْ عَلى اَفْعالِ الْخَیْرِ

قوا انفسکم و اهلیکم ناراً»

به چند مسئله بسیار مهم به عنوان وظیفه و مسئولیت سرپرست خانه اشاره شده، که از طریق این چند مسئله حفظ خانواده و اهل بیت از آتش فردا میسّر است.
lalay.ir



:: موضوعات مرتبط: کودکانه , ,
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
:: ادامه مطلب
نویسنده : حسنا شکیبا
تاریخ : یک شنبه 11 اسفند 1392
نقاشی های فاطمه تا قبل از سه و نیم سالگی

1392/11/30

دخمل نازم توی یک سالگی هات چون منم داشتم واسه لیسانس درس میخوندم تو همیشه با کتاب انس داشتی اصلا ترم اول لیسانسم بودم که تو به دنیا اومدی من و تو هردو با  هم دانشگاه رفتیم و پا به پای هم درس خوندیم

بخاطر همین تو هم همیشه کتاب بر میداشتی و ورق میزدی و میگفتی دارم درس میخونمخنده

اما بعدها نمیدونم چرا علاقه ات به دفتر و کتاب کم شد و الانم اصلا مداد و دفتر بر نمیداری اما گاهی که نقاشی میکشی منم ازت عکس انداختم اینم عکساش

 نقاشی فاطمه خانی

 اینم روی تخته مغناطیسی که البته این سومیش است همش خراب میکنی دخمل مامان

نقاشی فاطمه خانی

 

 

الانم که سه  سال و نیمته خیلی از اصطلاحات و حیوان ها و ..... را بلدی حتی چند روز پیش گفتی ربات توی فضا زندگی میکنه که برای من خیلی عجیب بود

من سعی میکنم واژگانت را قوی کنم بخاطر همین هر وقت میخوام کلمه ی جدیدی را بهت بگم اول چند بار با مترادفش میگم تا مفهومش را درک کنی

مثلا میخوام بگم ربات میگم این آدم آهنی ربات را دیدی ؟..........

یا عجله و شتاب نکن هنوز دیر نشده

اگه بچه ها قدرت واژگانشان قوی باشه اینطوری خیلی راحتتر میتونن احساسات خود را در بزرگسالی و البته در همین کودکی بیان کنند و هوش هیجانی شان قویتر میشود.



:: موضوعات مرتبط: کودکانه , دل نوشته , ,
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
نویسنده : حسنا شکیبا
تاریخ : چهار شنبه 30 بهمن 1392
خرابکاری فسقلی ها

فاطمه جونم یک نمکدون برداشتی و همه ی بوفه را برفی کردی و کلی میخندیدی و خوشحال بودی

الهییییییییییییییی قربون اون خندت برم بوسه                        تو بخند این برای من دنیا می ارزه حالا بماند که کلی هم حرص هم خوردمچشمک

نفسسسسسسسسم دیونه ی این کاراتم

خرابکاری بچه ها

 

 

اینم امیر علی خان تویی ها !

همش آش را باش میخوای .................. غذا هم که میخوام بهت بدم تا قبلمه دست خودت نباشه راضی نمیشی...........

اومدم عکس بندازم شوخیت گرفته بود و خودت ژشت میگرفتی...........

امیرعلی خان با مزه

اللللللللهی دورت بگردم حس میکنم بچه ی خوش طبعی هستی

اینم بستنی خوردندنت که میگی بس بس تا بهت ندی ول نمیکنی

هر چی هم میخوای دست منو میکشی و میبری اونجا تا بهت بدم یا حقت را مخصوصا از فاطمه بگیرم

اما من ترجیح میدم تا زیاد در دعواهای شما سر چیزهای الکی دخالت نکنم تا خودتان مشکل را حل کنید و مفهوم نوبت را برایتان جا بندازم

یکبار تو یکبار تو

امیرعلی خان با مزه

عااااااااااااااااااااااااااشقتم



:: موضوعات مرتبط: فهرست , کودکانه , دل نوشته , ,
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
نویسنده : حسنا شکیبا
تاریخ : چهار شنبه 30 بهمن 1392
فواید خواب نیمروز کودک
خواب بعد از ظهر برای کودکان واجب است؟ خواب نیمروزی، استراحتی کوتاه اما پرفایده برای کودک شماست. برخی مادر ان موافق خواب نیمروزی نیستند و می گویند اگر فرزندشان در طول روز نخوابد شب ها سریع تر و راحت تر به خواب می رود اما این ادعا چندان درست نیست. اجازه بدهید اگر کودک تان مایل است، در طول روز چند دقیقه ای را استراحت کند. البته کاملا طبیعی است که با بالارفتن سن میزان ساعت هایی که کودک در طول روز می خوابد کاهش می یابد اما بهتر است اجازه ندهید این عادت خوب کاملا به دست فراموشی سپرده شود. ۱٫ خواب نیمروزی و بهبود ریتم بیولوژیک در کودکان اکثر کودکان زیر ۵ سال برای سلامت جسمی، بهبود خلق وخو و افزایش یادگیری به خواب نیمروز نیاز دارند. چه در کودکان چه در افراد بزرگسال وقتی به ساعت های عصرگاهی نزدیک می شویم قابلیت یادگیری کاهش می یابد. به همین دلیل است که معمولا بعد از صرف غذا از نظر روانی افراد دوست دارند کمی استراحت کنند و بخوابند. این نیاز از ریتمی بیولوژیک تبعیت می کند و از نظر ژنتیک برنامه ریزی شده است. امروزه جز در برخی کشور ها این عادت خوب در بزرگسالان به دست فراموشی سپرده شده است. با این حال در برخی کشور ها مانند ژاپن هنوز هم در اداره ها وقتی را به ناهار و استراحت نیمروزی اختصاص می دهند. ۲٫ خواب نیمروز پیش آمادگی خواب شبانه وقتی کودکی خواب نیمروز نداشته باشد، حالات تهاجمی، عصبی و ستیزه جویانه دارد و این خلق تا انتهای شب و زمانی که می خواهد بخوابد ادامه می یابد و در طول خواب شبانه نیز آرام نیست. خواب نیمروز به شرط آن که طولانی نشود مکمل خواب شبانه بوده و باعث آرامش کودک می شود. کودکی که در طول روز استراحت می کند، استرس هایش کاهش می یابد و هنگامی که به رختخواب می رود در انتهای شب از نظر جسمی و روانی خسته نیست. البته تمام فواید خواب نیمروز برای خواب شبانه بهتر، به این شرط است که خواب نیمروز قبل از ساعت ۳۰/۵ خاتمه یابد. در غیر این صورت کودک در طول شب دچار مشکلات خواب خواهد شد. بنابراین سعی کنید کمی بعد از صرف ناهار کودک را بخوابانید و یک ساعت تا یک ساعت و نیم بعد او را بیدار کنید. معمولا کودک بعد از این ساعت شروع به حرکت و سر و صدا کردن می کنند که نشانه ورود او به مرحله بعدی خواب است. اجازه ندهید کودک وارد مرحله خواب عمیق شود. او را بیدار کنید تا شب به راحتی بخوابد. ۳٫ خواب نیمروزی و استراحت مغز و جسم کودکان در طول روز مشغول بازی هستند و کمتر دراز می کشند. به همین دلیل فشار زیادی به ستون مهره آن ها می آید و جریان گردش خون شان تند است. برخی عضلات شان نیز دچار گرفتگی می شود. خوابیدن و درازکشیدن باعث رفع تمام این مشکلات می شود. در ضمن با بستن پلک ها مغز فرصت طبقه بندی اطلاعات را پیدا می کند. ۴٫ کاهش مقاومت در برابر خوابیدن خواب نیمروز شامل خواب سبکی است که معمولا در طول آن کودک کابوس نمی بیند. از سوی دیگر به دلیل نور روز کودک راحت تر محیط اطراف را می بیند و ترسی به دلش راه پیدا نمی کند. همین موضوع باعث تمایل بیشتر کودک به خوابیدن می شود. کودکانی که در طول روز نمی خوابند به دلیل کابوس های شبانه و تاریکی از خوابیدن هراس دارند و در برابر آن مقاومت می کنند. ۵٫ کاهش کابوس شبانه کودکی که در طول روز نمی خوابد دچار کمبود خواب کوتاه و عمیق می شود. بنابراین در طول خواب شبانه این دوره از خواب، طولانی تر خواهد شد. وقتی بعد از این دوره کودک وارد دوره خواب عمیق و بلند می شود دچار کابوس شده و مرتب جیغ می زند اما چون وارد فاز خواب عمیق تر شده است نمی تواند متوجه والدینی شود که می خواهند از او حمایت کنند.

:: موضوعات مرتبط: کودکانه , ,
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
نویسنده : حسنا شکیبا
تاریخ : چهار شنبه 9 بهمن 1392
کودک بد اخلاق

با کودک بداخلاق خود چگونه رفتار کنیم ؟

 

 

با کودک بداخلاق خود چگونه رفتار کنیم ؟

 

 

کودکان اخمو و بداخلاق براي هيچ کس سرگرم کننده و مطلوب نيستند و بيشتر اطرافيان از نگهداري و مراقبت از آنها طفره مي روند. بدخلقي و اخمويي کودکان مي تواند ناشي از بيماري، گرسنگي، خستگي، ترس، حسادت، تحريک شدن توسط اطرافيان و ... باشد. اين کودکان به دلايل مختلف سر و صدا و قشقرق راه مي اندازند و يا سعي مي کنند شما را عصباني و تحريک کنند.

 

همچنين ممکن است از شما نافرماني کنند و يا به شدت به شما بچسبند و با جار و جنجال از شما بخواهند هميشه در آغوش شما باشند. بدون شک تربيت کودکان کار دشواري است. براي مثال کودکي را مجسم کنيد که وسط يک فروشگاه شلوغ شروع به بدرفتاري مي کند و جسورانه به والدينش پاسخ مي دهد.

 

در چنين مواقعي حتي والديني که خيلي در مورد تربيت فرزندشان به خود اطمينان دارند نيز مأيوس و دلسرد مي شوند و به دنبال روش و کلمات مناسبي مي گردند تا کودک خود را آرام کنند. لذا در اين مقاله قصد داريم طي چند مرحله نحوه رفتار مناسب والدين با اين گونه کودکان را گوشزد کنيم تا از اين طريق، بدخلقي اين گونه کودکان تقليل يابد و کودک و والدين احساس بهتري داشته باشند.


اجازه
ندهيد بداخلاقي کودکتان بر مهارتهاي فرزند پروري شما غلبه يابد و شما هم بداخلاق شويد.

 

بهترين راه براي مقابله با كج خلقي در كودكان، متوقف كردن كودك در اولين مرحله ممكن است. در اينجا به چند روش اشاره مي شود:



علت تغيير رفتار کودکتان را پيدا کنيد.


سعي كنيد بفهميد چه اتفاقي روي داده كه موجب عصبانيت فرزندتان شده است. بدخلقي و عصبانيت، بي دليل ايجاد نمي گردد. سعي كنيد بفهميد كه بر كودكتان چه گذشته است. مثلا اگر او دچار نااميدي بزرگي شده، سعي كنيد براي او آرامش ايجاد كنيد.

 



آرامش و خونسردي خود را حفظ کنيد


اجازه ندهيد بداخلاقي کودکتان بر مهارتهاي فرزند پروري شما غلبه يابد و شما هم بداخلاق شويد. به هنگام بروز بدخلقي در کودکتان سعي کنيد با کشيدن نفس هاي عميق آرامش خود را حفظ کنيد و هر آنچه باعث عصبانيت، نفرت و خشونت شما مي گردد را به فراموشي بسپاريد.

 


مراقب باشيد که به فرزندتان بيش از حد بي توجهي نکنيد.


مطمئن شويد كه كودكتان به خاطر عدم توجه شما دچار عصبانيت نشده است. براي يک كودک، توجه منفي مثل پاسخ والدين به يک كج خلقي، بهتر از توجه نكردن است. اين عادت را در فرزندتان ايجاد كنيد كه در مقابل رفتارهاي مثبتش به او توجه نشان دهيد.

 

 

از روش توجه برگرداني استفاده کنيد.


حواس كودک خود را پرت كنيد. موقعي كه كودكتان عصباني است، حواس او را با پيشنهاد يک چيز جديد پرت كنيد يا محيط او را عوض كنيد. او را بيرون ببريد يا به يک اتاق ديگر منتقل كنيد.

 

 

برخورد جدي داشته باشيد


اگر كودک در حال تكرار رفتاري است كه احتمال صدمه به خود را دارد و شما قبلا از او خواسته ايد كه اين كار را نكند، با جديت با او برخورد كنيد تا بفهمد در مورد مسائل مربوط به سلامتي او كاملا جدي و انعطاف ناپذير هستيد.

 

 

با کودکتان به يک مکان خوب و مناسب برويد


اين مکان خوب مي تواند دورتر از جايي که با ديگران دعوا کرده است، جايي که ترسيده است و يا جايي که سبب تحريک بيش از حد او مي گردد، باشد.

 



فرصت ابراز احساسات به کودکتان بدهيد


در صورتي که فکر مي کنيد اين کار موثر است مي توانيد به کودک خود فرصت و مجال ابراز احساسات بدهيد. البته بايد به دو نکته توجه داشت:


اول آنکه اين فرصت و مجال به هيچ وجه براي تنبيه نباشد بلکه براي آرام شدن و عکس العمل نشان دادن است


و دوم اينکه اين فرصت نهايتا يک دقيقه باشد.


براي يک كودک، توجه منفي مثل پاسخ والدين به يک كج خلقي، بهتر از توجه نكردن است

 



با کودکتان هم صحبت شويد


با کودکتان صحبت کنيد و سعي کنيد علت بدخلقي اش را بفهميد. دانستن اينکه چه چيزي باعث بدخلقي او شده است در واقع کليد اين معما است که چگونه به او کمک کنيد که هم احساس بهتري پيدا کند و هم رفتاري بهتر داشته باشد. به علاوه اگر کودکتان دليل ناراحتي خود را بتواند به شما بازگو کند احتمالا بيشتر از اين بداخلاقي نخواهد کرد. اين موضوع به ويژه در خصوص کودکاني صادق است که از بداخلاقي به عنوان نوعي روش ارتباطي با والدين خود استفاده مي کنند تا آنها را متوجه آنچه اشتباه است بنمايند.

 

 


در مواجه با عامل بداخلاقي کودک خود مراحل و روند مناسب را طي کنيد


به عنوان مثال کودکتان را به رختخواب ببريد، يا محل جشن و مهماني را ترک کنيد، به کودکتان در رفع درگيري و نزاع با ديگران کمک کنيد و او را از عشق و علاقه خود نسبت به او مطلع کنيد تا به اين طريق کودکتان به تدريج به آرامش و احساس خوشايندي برسد.

 

 

رفع خستگي کنيد


به محض آنکه کودک بداخلاقتان به شرايط طبيعي بازگشت و به احساس خوشايندي رسيد سعي کنيد کم حوصلگي، عصبانيت و بدخلقي احتمالي خود را نيز تخليه کنيد. براي اين کار مي توانيد سراغ سرگرمي ها يا فعاليتهاي مورد علاقه تان برويد تا شما نيز به آرامش برسيد.


در غير اين صورت در مواجه با موارد ناچيز بدخلقي کودکتان، زود از کوره در خواهيد رفت و همانطور که در ابتداي اين مقاله گفته شد شرايط رفتاري کودکتان بدتر خواهد شد.



:: موضوعات مرتبط: کودکانه , ,
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
نویسنده : حسنا شکیبا
تاریخ : سه شنبه 8 بهمن 1392
10 اشتباه رایج والدین نسبت به کودک

اشتباه رایج پدر و مادرها

یک شنبه 9 بهمن 1390 ، ساعت 12:21 - کد: 38376
کودکان شما، عروسک و وسایل برقی نیستند که با یک دفترچه راهنما پا به منزلتان بگذارند. نخندید! تصور کنید وقتی می خواهید یک وسیله برای منزل تهیه کنید یا یک گوشی تلفن همراه بخرید، چقدر دفترچه راهنمای استفاده از آن را زیر و رو می کنید که مبادا وسیله یا گوشی تان را با نا آگاهی و از روی اشتباه خراب نکنید.

کودکان شما، عروسک و وسایل برقی نیستند که با یک دفترچه راهنما پا به منزلتان بگذارند. نخندید! تصور کنید وقتی می خواهید یک وسیله برای منزل تهیه کنید یا یک گوشی تلفن همراه بخرید، چقدر دفترچه راهنمای استفاده از آن را زیر و رو می کنید که مبادا وسیله یا گوشی تان را با نا آگاهی و از روی اشتباه خراب نکنید. حالا فکر کنید که کودکی قرار است پا به دنیای شما بگذارد و شما هنوز نمی دانید که در مراحل مختلف سنی چگونه باید با او برخورد کنید. خیلی از ما والدین نمی دانیم که اگر با کودک خود رفتار نادرستی داشته باشیم او را خراب می کنیم! حتی به این فکر نمی کنیم اگر زیاد کنترلش کنیم یا اگر به حال خودش رهایش کنیم، چگونه بار می آید. بیشتر ما فکر می کنیم که بچه ها تا زمانی که مدرسه نرفته اند، تربیت و بزرگ کردنشان راحت است. اما نمی دانیم که خیلی از (به خیال خودمان) محبت های ما هم در حق کودک ممکن است اشتباه و به ضررش باشد. اگر شما هم کودکی دارید احتمال دارد که شما هم در رفتار با او دچار اشتباهاتی بشوید. در این مقاله می خواهیم با اشتباهات شایع والدین درباره کودکان نوپا آشنا شویم وراه حل جایگزین آن را هم بخوانیم.

۱) اشتباه اول: رفتار متناقض دارید .

کودکان نوپا وقتی بدانند که چه رفتار یا نتیجه ای در انتظار آنهاست، بهترین کار را می کنند. مثلا اگر بدانند چه زمانی باید به دستشویی بروند و ساعت مخصوص خواب داشته باشند، بهتر با آن کنار می آیند. حتی لازم است آنها بدانند که اگر کار بدی انجام دهند چه عواقبی در انتظار آنهاست. اگر یک روز بالا رفتن از میز باعث شود، مامان و بابا بخندند و او را به هم نشان بدهند و روز دیگر او را دعوا کنند و اخم کنند کودک بیچاره نمی داند بالاخره کاری که انجام داده خوب است یا بد و دفعه بعدی که این کار را تکرار کند چه رفتاری با او خواهد شد. اما هر چه کارها و اتفاقات هماهنگ و قابل پیش بینی باشند، کودک نوپای شما هم انعطاف پذیر و سازگارتر خواهد بود و کمتر شما را خسته خواهد کرد. پس بهتر است همیشه با کودک یک سان رفتار کنید و سعی کنید برای کودک برنامه روتین روزانه داشته باشید. بخصوص وقتی که شما و همسرتان در زمانهای مختلفی از روز با کودک هستید.

۲) اشتباه دوم: شما و همسرتان با کودک رفتاری متناقض دارید.

شما وقتی کودک کلمه زشتی را به زبان بیاورد که معنی اش را نمی داند و جایی شنیده چه می کنید؟ دست او را می گیرید، به چشمانش نگاه می کنید و به او می گویید که کار بدی کرده و نباید این کلمه را دوباره تکرار کند. حالا تصور کنید که کودک همین حرف را تکرار کند و همسر شما بخندد، آنوقت کودک خیال می کند که با تکرار این کلمه می تواند شما را هم بخنداند! لازم است شما و همسرتان در برخوردهایتان با کودک هماهنگ باشید و نه متناقض! حتی لازم است روشهای تربیتی تان هم با هم هماهنگ باشد.

مثلا کودک بداند که تنبیه او همیشه به شکل محروم شدن از یک اسباب بازی مورد علاقه است و نه اینکه یک روز کتک بخورد و یک روز اصلا با وجود کار بدی که کرده تنبیه نشود. تهدید های توخالی و وعده های الکی هم بدترین تاثیر را بر تربیت کودک دارد. بنابر این قبل از وعده دادن به کودک با همسرتان مشورت کنید و در اجرای قوانین و عواقب آن با همسرتان از قبل هماهنگی های لازم را داشته باشید که کودک را گیج نکنید.

در رفتارتان قاطع باشید و با همسرتان جلوی کودک درباره درستی و نادرستی روش برخوردش با کودک جرو بحث نکنید. بهتر است این اختلافات را دور از چشم و گوش فرزندتان حل کنید و در مقابل کودک با هم یک دل و یک زبان باشید.

۳) اشتباه سوم: تاکید بر گذراندن وقت با همه خانواده دارید.

دور هم بودن و گذراندن وقت با کل خانواده بسیار لذتبخش است اما بعضی از والدین ممکن است در این زمان خیلی خسته شوند. البته کودکان هم از زمانی که با یکی از والدین تنها هستند لذت می برند. تنهابودن با کودک برای پدر یا مادر هم لذت بخش است. می توانید وقتی چند فرزند دارید بچه ها را بین خودتان تقسیم کنید تا به یکی از شما خیلی فشار وارد نیاید. و بتوانید به کارهای خودتان و فرزندتان هم رسیدگی کنید. البته این روش وقتی خوب است که شما زمانهایی را هم با کل خانواده بگذرانید. نگویید که نمی توانید یک کودک نوپا را به تنهایی سرگرم کنید، کافی است یک توپ داشته باشید و با هم بازی کنید و یا قبل از خواب برایش قصه بگویید و آنوقت می بینید که تنها بودن با یک کودک نوپا خیلی هم سخت نیست.

۴) اشتباه چهارم: زیاد به او کمک می کنید.

بعضی والدین حتی نمی گذارند کودک نوپا یک قاشق غذا را خودش بخورد، یک شلوار به پا کند یا یک نارنگی را پوست بکند و حتی تکه پازل را سر جایش بگذارد. تا می بینند کودک در انجام دادن کاری به یک مشکل کوچک بر می خورد، زود سعی می کنند مشکل را حل کنند و زود همه کارها را رو به راه کنند تا کودک شان خسته و یا ناراحت نشود.

اما یادتان باشد این کمک های غیرضروری به فرزندتان این پیام نهانی را می دهد که تو نمی توانی به تنهایی این کار را انجام دهی و به کمک من نیاز داری.

والدینی که زیاد به کودک نوپا کمک می کنند او را تنبل، وابسته و نا کارآمد بار می آورند و نمی گذارند کودک به خودش متکی باشد. یادتان باشد لازم است به کودک یاد بدهید که در مشکلات صبور باشد و با ناملایمات کنار بیاید. البته تشویق هم خیلی کمک می کند. مثلا تا کودک پازل را اشتباه گذاشت آن را از او نگیرید و خودتان درستش نکنید، بلکه به او بگویید من مطمئنم که خودت می توانی درستش کنی! کمی بیشتر دقت کن.

۵) اشتباه پنجم: زیاد حرف می زنید.

حرف زدن با کودک لازم و خیلی خوب است اما نه زمانی که می خواهید رفتار نادرستش را مهار کنید. فکر کنید کودک شما گرسنه است و با تکرار یک کلمه «شکلات می خوام» سر شما را به درد آورده. شما هم مدام به او نه می گویید و برایش مفصل توضیح می دهید که الان وقت شام است و کمی باید صبر کند تا شام آماده شود و نباید قبل از شام شکلات بخورد چون جلوی اشتهایش را می گیرد. فرزند بی صبرتان شکلات را می قاپد و شما به زور آن را پس می گیرید و دوباره علت را برای او توضیح می دهید. اما این حرفهای اضافه تنها شما و کودک را کلافه می کند و فایده ای ندارد. یادتان باشد کودکان نوپا به اندازه یک فرد بزرگسال منطقی نیستند و نمی توانند علت ها را آنگونه که شما شرح می دهید هضم کنند. بنابر این زیاد حرف نزنید و خلاصه قانون کلی را بگویید مثلا بگویید قبل از شام شکلات ممنوعه! و اگر از فرمان شما سرباز زد، بدون هیچ شرحی عواقبی را که از قبل مشخص کرده بودید اجرا کنید.

۶) اشتباه ششم: تنها غذای مخصوص کودک به او می دهید.

کودک از یک سالگی می تواند غذای سفره که برای همه پخته شده را بخورد و لازم نیست که برای او جداگانه غذا تهیه کنید. اگر حتی کودکتان زیاد دندان ندارد لازم نیست غذای او را با دستگاه خرد کنید و تنها له کردن گوشت و تکه های سفت غذا با پشت قاشق کافی است. اغلب کودکان وقتی ببینند که مامان و بابا و خواهر و برادرها غذاهای تازه و جدید را هم امتحان می کنند و ادا در نمی آورند و از خوردن امتناع نمی کنند، آنها هم به خوردن غذاهای تازه علاقه مند می شوند. حتی اگر از خوردن چیزی امتناع کردند آن را به فواصل چند وعده دوباره به او تعارف کنید و خودتان موقع خوردن از آن خیلی تعریف کنید تا کودک به آن مشتاق شود. متاسفانه خیلی از والدین سعی می کنند به زور یا با دعوا به کودک غذاهای مورد نیازش را بدهند اما این کار تنها باعث می شود که کودک غذا خوردن را بهانه ای برای جلب توجه والدین بداند.

۷) اشتباه هفتم: او را کنار خودتان می خوابانید.

اگر شما به خواباندن کودک نوپا کنار خودتان ادامه دهید او به این کار عادت خواهد کرد و جدا خواباندن او بعد ها سخت تر خواهد شد. بهترین زمان برای مستقل خوابیدن کودک بین ۲ تا ۳ سالگی است. وقتی که کودک بتواند از تخت پایین بیاید و قدش به اندازه ۸۹ سانتی متر برسد. در این زمان می توانید او را در تختهای معمولی هم بخوابانید و نگران افتادنش نباشید. گاهی ممکن است لازم باشد کمی قبل از خواب کنارش دراز بکشید تا راحت تر به خواب برود و کم کم می توانید این زمان را کم کنید و از کودک بخواهید که به تنهایی روی تختش برود و بخوابد.

۸) اشتباه هشتم: آموزش توالت رفتن را زود شروع کرده اید .

برای اینکه کودک نوپای شما بتواند از دستشویی به جای پوشک استفاده کند، لازم است آمادگی جسمی و فکری آن را داشته باشد. وقتی متوجه شدید که کودک زمان زیادی خشک می ماند و حالت دفع او قابل تشخیص است با او صحبت کنید و با نشان دادن مراحل رفتن به دستشویی، از او بخواهید که قبل از احساس دفع به شما بگوید و یا خودش به دستشویی برود. اما یادتان باشد این مرحله از استقلال کودک را به جنگ قدرت تبدیل نکنید.

کودکی که آماده نباشد به زور نمی توان مجبورش کرد مستقل به دستشویی برود. حتی ممکن است این فشار و تنبیه کودک نتیجه عکس داشته باشد. در عوض تشویق کودک و آفرین گفتن به او می تواند او را به این کار علاقه مند کند. در هر حال نگران نباشید هیچ کودکی با پوشک به دانشگاه نمی رود!

۹) اشتباه نهم: اجازه می دهید کودکتان زیاد تلویزیون و کارتون ببیند.

کودکانی که قبل از ۲ سالگی زیاد پای تلویزیون می نشینند در آینده بیشتر دچار اختلالات یادگیری شده و احتمال رفتارپرخاشگرانه هم در آنها بیشتر می شود. بهتر است به جای اینکه سر کودکتان را با کارتون و تلویزیون گرم کنید او را به فعالیتهایی خلاقانه وادار کنید و از او بخواهید به صحبتهای شما گوش بدهد و تکرار کند. برایش قصه بگویید و با او بازیهای مختلف کنید. هر چه بیشتر بتوانید کودکتان را از تلویزیون دیدن دور کنید برای او بهتر خواهد بود.

۱۰) اشتباه دهم: تسلیم کودکی که قشقرق به پا کرده می شوید

بعضی والدین برای اینکه جلوی دیگران خجالت نکشند و در یک مکان عمومی حفظ آبرو کنند سعی می کنند کودکی را که از کنترل شان خارج شده، با دادن رشوه متوقف کنند. با این کار مثل اینکه یک تابلو روی سر خود نصب کرده ایم که ما در مکانهای عمومی ناتوان، بی دفاع و بی کفایت هستیم. بهتر است یادمان باشد کودک هم این تفاوت رفتار ما را متوجه می شود و خوب از آن استفاده خواهد کرد. بنابر این بهتر است کودک خود را قربانی تصور و حرف دیگران نکنیم و به نگاه های خیره و پچ پچ ها اهمیت ندهیم و سعی کنیم با حفظ کنترل خودمان را به محلی برسانیم که بتوانیم دور از چشمان خیره دیگران قشقرق کودک را با آرامش از سر بگذرانیم.

دکتر مهشید چایچی



:: موضوعات مرتبط: کودکانه , ,
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
نویسنده : حسنا شکیبا
تاریخ : سه شنبه 8 بهمن 1392
برخورد با کودک لجباز

 

هفت راه برای درمان لجبازی کودکان

 

بهترین نحوه برخورد والدین با کودکان لجباز این روزها اکثر پدر و مادرها به جایی رسیده اند که در جدال بین خواسته های خود و فرزندان، این فرزندان آنها هستند که پیروز شده اند; با این حال هنوز بسیاری از والدین، مهارت های کنترل مناسب این شرایط را نیاموخته اند. شکی نیست که منطقی بودن با کودک لجباز کار سختی است و گاهی اوقات صبر شما به پایان می رسد، اما راه های موثری برای حل مشکل لجبازی بچه ها وجود دارد تا خانه شما را از یک منطقه جنگی به بهشتی آرام تبدیل کند. آگاه باشید که اجرای این راهکارهای از اوان کودکی نتایجی کارآمدتر به همراه خواهد داشت. لذا بهتر است پیش از بچه دار شدن با همسرتان در مورد اهدافتان از روش های تربیتی صحبت کنید. آگاهی از لجبازی کودکان لجبازی در کودک کاملا طبیعی است. هر کودکی تا حدی لجبازی می کند، چون این طبیعت آنهاست که اطرافشان را آزمایش کنند و بفهمند که تا کجا می توانند پیشروی کنند. با این حال، بچه ها حد و مرز خود را نمی شناسند و این وظیفه والدین آنهاست که محدودیت ها را برای آنها مشخص کند. اینجاست که نقش مدیریتی پدر و مادر شروع می شود که هرچه زودتر باشد، بهتر است. راه حل چیست؟ «نظم موثر»، بهترین راه پیشگیری و همکاری با یک کودک لجباز است. برای به کار بردن این روش می باید از دو قانون استفاده کرد. - قانون اول: در رفتار با کودک باید ثابت قدم بود. یعنی اینکه شما و همسرتان باید از قبل، در مورد اینکه فرزندتان مجاز به انجام چه کارهایی است و چه کارهایی را نباید انجام دهد، هماهنگ باشید. و نیز باید بدانید، در صورتیکه فرزندتان ازحد خود تجاوز کرد چگونه با او برخورد کنید که در این مورد نیز نیاز به هماهنگی قبلی دارد. وقتی کودک کار خطایی انجام می دهد نباید یکی از شما کودک را دعوا کند و دیگری از او حمایت کند. همچنین نباید در مورد یک عمل کودک یک روز بی توجه باشید ولی روز دیگر بخاطر همان کار او را دعوا کنید. نتیجه آنکه روش شما باید مداوم ، مشابه، و هماهنگ باشد. - قانون دوم: وقتی کودکی لجبازی می کند، آرام اما محکم و ثابت قدم باشید. اگر این دو قانون را درست اجرا کنید، حد و حدود خود را درک می کند. داشتن برنامه ریزی روزانه برای کودک باعث می شود تا شرایطی که باعث تنش شده کم شود و کودک بفهمد که شما چه توقعاتی از او دارید. مثلا بهتر است که برنامه غذا، ساعت خواب و دیگر مسائلی که برای شما اهمیت دارد از قبل مشخص شود تا کودک بداند که شما چه توقعی از او دارید. البته همانگونه که بچه ها موظف هستند که بدون سوال، برنامه مورد نظر شما را اجرا کنند، شما نیز باید وقتی برای کارهای مورد علاقه کودک در نظر بگیرید. باید بدانید که کودکان دارای نظرات خاص خود هستند و می توانند برای خود تصمیم بگیرند. این مسئله بخش مهمی از شکل گیری شخصیت کودک را شامل می شود. حتی گاهی اوقات زمانی را با در نظر گرفتن نظر او و مشورت با او برای انجام فعالیت تنظیم کنید .پس این شما هستید که مسائل قابل بحث و غیرقابل بحث را مشخص کنید. تا چه حد سخت گیر باشیم؟ والدین نباید در مورد تنبیه کودکشان خیلی سهل انگار یا خیلی خشن عمل کنند. هر دو عملکرد نتایج ناخوشایندی خواهد داشت. اگر کودکی بدون آنکه فرصت کافی برای تصمیم گیری داشته باشد، جواب منفی بشنود هرگز قادر نخواهد بود که برای خود تصمیم بگیرد یا نظر بدهد. بهترین راه برای مهار کودکی که بر سر مسئله ای پافشاری می کند، اجرای سه راه حل زیر است: - اول: آرام اما محکم و قاطع به فرزندتان بگویید که به رفتارش خاتمه دهد و دوست ندارید که این کار تکرار شود چون به هیچ وجه آن را نمی پذیرند. - دوم: اگر از کار خود دست برنداشت به کودکتان بگویید اگر به کارش ادامه دهد، تنبیه خواهد شد. اخطار و آگاهی دادن از مراحل مهمی بشمار می رود. - سوم: در آخرین مرحله اگر کودک به خواسته شما عمل نکرد باید تنبیه شود. اما بهتره در مورد چگونگی تنبیه هم اطلاعاتی کسب کنید که خود جای بحث دارد. کنترل همیشگی از سوی والدین شخصیت کودک را ضعیف می کند. از سوی دیگر اگر کودک به حال خود رها شود یا به ندرت از سوی والدینش راهنمایی شود و همیشه راه خودش را برود نتیجه آن کودکی خواهد بود غیرقابل کنترل، که حرف والدینش هیچ تاثیری بر او ندارد.

منبع:http://psychologic.persianblog.ir//

 

اصولا”  لجبازی یك نوع رفتار و واكنش نامطلوب است كه به صورت های مختلفی خود را نشان می دهد، از جمله آسیب رساندن به  خود و  دیگران ، ناسزا گفتن ، گریه كردن و فریاد كشیدن ، شكستن  وسایل و … در افراد لجباز پایین بودن اعتماد به نفس و عدم داشتن خود باوری مثبت و پذیرفتن خود واقعی مشهود است.

7 راه برای درمان لجبازی:

پنجره ی اول - مستقّل بارآوردن كودك: در برخورد كلّی در زندگی باید طوری با كودك رفتار كرد كه او بتواند در امور روزمره ی خود به طور مستقّل و گاهی بدون نیاز به دیگران  تصمیم بگیرد. البتّه فشارهای منفی را نباید در این خصوص وارد كرد  ، بلكه باید با راهنمایی های به جا تذكّر داد و روش های صحیح را به موقع به او آموزش داد.

پنجره ی دوم : كودك را تا حدّ  امكان  وادار به عجله و شتاب زدگی نكنیم . معمولا” خانواده ها در چند كار ، كودك را ناخواسته  یا خواسته به عجله و شتابزدگی وادار می كنند كه بیشتر مواقع عدم آگاهی والدین در تشدید آ ن ها ، دخالت مستقیم دارداز جمله چیزهایی كه می توان در این رابطه یاد آور شد:

الف - حمّام  كردن : در دوران طفولیّت عدم آشنایی والدین به خصوص مادر از مسایل تربیتی باعث می شود به جای فراهم آوردن محیطی شاد و مفرّح هنگام استفاده از حمّام ، آن را به محیطی درد آور و وحشتناك برای او تبدیل می كند. برای این كار بهتر است  اجازه بدهیم  كودك ابتدا خوب بازی كند و در همان حال با شعرها و قصّه های كودكانه شروع به شستن او كنیم و ضمنا” اجازه دهیم  تا كودك حتّی برخی از اسباب بازی های خود را به حمّام بیاورد و با آن ها مشغول بازی شود.

ب- مهمانی رفتن:  همان طور كه ما بزرگ ترها  قبل از رفتن به مهمانی یا گردش نیاز داریم خود را آماده كنیم ، فرزندان ما هم نیاز دارند كه آماده شوند. البتّه نیاز آن ها با نیاز ما اندكی تفاوت  دارد. پس بهتر است زمان رفتن به مهمانی یا گردش را یك ساعت  قبل از حركت به كودك یادآور  شویم تا بتواند با كمك بزرگ ترها آماده شود. متاسفانه بعضی از والدین كمی قبل از حركت به كودك می گویند آماده شود و این كار باعث  لجبازی و مخالفت او می شود. چون دایم به او تذكّر می دهیم كه زود باش ، سریع تر، دیر شد و… به جای این كه سرعت كودك را برای آماده شدن بیشتر كنیم ،‌باعث می شویم كه مخالفت كند.

ج - غذا خوردن ، خوابیدن و …: بهر حال كودك مانند افراد بزرگسال نمی تواند از نیروی تفكّر و حركت در یك زمان استفاده كند و والدین باید بدانند زمان تفكّر و انجام كارها در كودكان به سعه ی صدر بیشتری نیاز دارد.

پنجره ی سوم: رشوه ندادن و حذف پاداش كودك لجباز : اگر كودك برای رسیدن به مطلوب خود چه درست و چه نادرست شروع به گریه كردن و یا داد كشیدن بكند و از این راه بخواهد به خواسته ی خود برسد و والدینی كه به اصطلاح حوصله ی ندارند با دادن امتیاز ( رشوه ) به كودك ، او را ساكت می كنند ، باعث پرورش لجبازی در او می شوند. پس باید پدر به خصوص مادر از دادن هرگونه رشوه و پاداش به كودك خوداری كند. البتّه تشویق برای كارهای خوب و مثبت كودك با رشوه دادن فرق دارد. تشویق باعث رشد اعمال نیك و حركت به سوی ترقِّی می شود. امّا باید توجّه داشت كه تشویق و پاداش ، باید به اندازه  و درخور كار او باشد.

پنچره ی چهارم -عدم توجّه و نادیده گرفتن رفتار كودك لجباز : گاهی بهتر است وقتی فرزندمان شروع به داد و بیداد می كند خیلی خونسرد و بی توجّه  از كنار مسئله عبور كنیم به طوری كه یا متوجّه نشده ایم و یا موضوع برایمان اهمّیّت ندارد.

پنجره ی پنجم -  برقراری آرامش و امنیّت در خانواده: به هر حال در هر خانواده مسایل و مشكلاتی به وجود می آ ید كه منجر به بحث و گفت و گو می شود.  والدین باید بدانند كه تمام مسایل گره هایی هستند كه به وسیله ی دست باز می شوند. یعنی به جای بحث و متّهم كردن دیگران ، آرام و بدون بر هم زدن امنیّت خانواده به خصوص كودكان ، مشكلات و مسایل را می توان به راحتی حل كرد، به طوری كه هم خود و هم دیگران از نوع گفت و گو ها لذّت ببرند.

پنجره ی ششم - راهنمایی ” آری ” امّا دخالت “  خیر” :  هیچ كس از دخالت كردن دیگران در امور زندگی خوداحساس رضایت و خشنودی نمی كند. پدر و مادر از همان شروع تربیت باید حركت صعودی خود را بر پایه ی راهنمایی قرار دهند تا كودك بتواند كم كم راه  صحیح زیستن را تشخیص دهد. دیگر قابل پذیرش نیست كه من : ” من می گویم این طور باش ، من می گویم این جا نرو و… بلكه ارشاد و راهنمایی های خردمندانه و كمك گرفتن از خود كودك در مشكلات می تواند  كمك بزرگی باشد.

پنجره ی هفتم - عدم لجبازی والدین: آموزش های عملی به مراتب از آموزش های تئوری ، موثرتر و  آموزنده تر می باشند. اگر والدین در حضور بچّه ها با یك دیگر لجبازی كنند ، خیلی راحت و بدون دردسر لجبازی را به آن ها یاد می دهند و بچّه ها به طور واضح فیلمی مشاهده می كنند كه در آن یكی از والدین با پافشاری دیگری را مجبور به اطاعت از خود می كند و آنان متوجّه می شوند كه از این راه می توانند به راحتی به خواسته های خود برسند.

نتیجه: پدرها و مادرها باید بدانند  كه با بردباری می توانند بر اكثر ناهنجاری ها چیره شوند و اجازه ندهند كودك به تنهایی برای همه ی افراد یك  خانواده تصمیم بگیرد. متاسفانه بعضی از والدین با گفتن من حوصله ندارم و یا كی حوصله ی این كارها را دارد ، سعی می كنند بار مسئولیّت تربیت را كج به منزل برسانند . این گونه والدین باید گفته های خود را اصلاح كنند . بگویند من حوصله دارم و یا بهتر است بگویند من می توانم با حوصله و بردبار باشم و از این طریق خود باوری مثبت و عزِّت نفس خود را بالا ببرند. امّا در لجبازی از هر روشی برای از بین بردن یا كاهش آن استفاده می كنیم ، باید مراقب باشیم تا كودكان به خود و یا دیگران آسیب نرسانند.

 

منبع :

http://www.irannaz.com/news_detail_4480.html

 

 

لجبازی به شکل ها و دلایل مختلف در کودکان بروز می کند ، معمولا این واژه را درباره کودکان زیر ۳ سال با احتیاط به کار می برند چون در بیشتر این کودکان ، این نوع واکنش رفتاری، هدف دار نیست و کودک به علت مشکلات جسمی و یا تعارضات درونی، مشکلات خود را به صورت گریه ، نق زدن ، پرخاشگری ، بی خوابی، امتناع از خوردن غذا و بی اختیاری ادرار و مدفوع نشان می دهد .

مشکل اصلی را بیابید

در این گونه موارد باید به دنبال پی بردن به علت مشکل و رفع آن بود.
واکنش هایی نظیر تنبیه کودک و یا بی توجهی به او می تواند زمینه ساز ایجاد تصویری نامطلوب از والدین در ناخودآگاه کودک باشد که بعدها به شکل خشم هدف دار خود را نشان می دهد.

با کودک مدارا کنید

با اینگونه کودکان باید مدارا کرد و ابتدا زمینه های بروز لجبازی را شناسایی کرد، سپس کودک را از آن دور کرد ، به عنوان مثال کودکی را که در بازار از والدین می خواهد هرچیزی را برایش بخرند، نباید به بازار بُرد و همیشه درباره برآوردن خواسته هایش یک چیز دیگر را باید جایگزین کرد مثل ابزار پلاستیکی به جای واقعی و دور نگاه داشتن وسایل خطرناک از دسترس کودک . اما کودکان پس از پایان سه سالگی و آغاز چهار سالگی وارد حیطه اجتماعی می شوند و رفتارهای مختلف را از یکدیگر می آموزند و با الگوبرداری منفی سعی می کنند در رابطه با والدین خود آن را اجرا کنند و این امر تا حدود زیادی آگاهانه و هدفمند است و کودک با آزمون و خطاهایی که می کند سعی در به زانو درآوردن والدین و تسلیم آن ها در برابر خواسته هایش دارد و با این کار به سیطره قدرت خود و خود محوری اش ادامه می دهد و برای این کار ، بهانه هایی نیز برای خود دارد مانند وجود رقیبی به عنوان برادر و یا خواهر کوچک تر و یا به علت رفتن به مهد کودک و یا مواردی از این قبیل ، این گروه از کودکان ، اعتماد به نفس پایینی دارند و نسبت به دیگر کودکان تعارضات درونی بیشتری دارند و سطوح ترس و اضطرابشان بالاتر از همسالانشان است.

به کودک میدان دهید

برای درمان لجبازی کودکان در ابتدا باید روی استقلال آن ها به شکل عملی و فکری کار شود، والدین باید به کودک میدان دهند تا خودش کارهای شخصی اش را انجام دهد و در برخی زمینه ها نظر او را جویا شوند ، فعالیت هایی از این قبیل با عث خودباوری بیشتر کودک و جلب توجه به صورت مثبت می شود و انرژی بالقوه کودک را به سمت مثبت هدایت می کند .

اعمال روش خاموشی

از طرف دیگر باید روش «خاموشی» را اعمال کرد ، به این مفهوم که والدین در مقابل رفتارهای منفی کودک هیچ واکنش کلامی ، دیداری و شنیداری انجام نمی دهند و گویی چیزی را ندیده اند ، کودک پس از چند بار تکرار رفتار منفی، به علت دریافت نکردن پاسخ، پی می برد که کارش بیهوده است.

روش تقویت رفتار ناهمساز

وقتی شدت رفتارهای کودک نسبت به قبل کاهش یافت والدین باید روش «تقویت رفتار نا همساز» را اجرا کنند، یعنی رفتار مقابل رفتار منفی کودک را به محض سر زدن از کودک ، تقویت کنند ، مثلا کودکی که گریه می کند به محض آن که ساکت شد ، توسط والدین مورد توجه و تشویق قرار گیرد .

رژیم غذایی مناسب

شاخص های دیگری که باید در نظر داشت ، استفاده از رژیم غذایی صحیح است، مصرف بیش از اندازه سردی ها ، تنقلات، کاکائو، نمک و سرکه باعث تحریکات عصبی کودک و تماشای تلویزیون و بازی های رایانه ای بیش از یک ساعت در روز باعث تشکیل امواج مخرب در مغز کودک و عصبانیت او می شود ، کم خوابیدن کودک نیز باعث افزایش لجبازی می شود ، خواب شب مهم تر از خواب روز است چون در خواب روزانه عواملی نظیر نور و صدا باعث بر هم خوردن ریتم خواب می شود و کودک با وجود خواب زیاد ، پس از بیداری آرامش ندارد .

مراجعه به مشاور

درباره لجبازی های شدید کودکان که گاه به صورت گریه های طولانی و کبودی لب ها و واکنش های غیر عادی خود را نشان می دهد ، بررسی امواج مغز کودک و مراجعه به روان پزشک و روان شناس کودک ضرورت دارد .

 

منبع: افکار
 
برخي از رفتارها در بچه ها شكل عادي دارد و اغلب ما وقتي كودك بوديم رفتارهاي كنجكاوانه، شيطنت آميز، سر و صدا و حتي گريه و قهر را داشته ايم. البته اگر اين رفتارها از حد خود تجاوز كند از حالت طبيعي خارج است. حال بحثمان را در دو قسمت بيان مي كنيم.
الف. رفتارهاي شرارت آميز
اين رفتارها مي توان علت هاي مختلفي داشته باشد از جمله آنها:[1]
1. بدآموزي و تقليد: كودك[2] به خاطر نقش پذيري زيادي كه دارد زود از ديگران الگوبرداري مي كند.
2. تلافي و انتقام: برخي از شرارت ها بخاطر عكس العمل در برابر رفتار بزرگترها است چون آينده نگري ندارند ناشيانه عمل مي كنند.
3. جبران حقارت: وقتي كه كودكان احساس مي كنند كه زير دست هستند، عقدة رواني بي توجهي دارد، از خواستة خود محروم شده اند، كسي او را به بازي نمي گيرد نسبت به او بي توجه اند. در اين زمان كودك بخاطر جبران اين مسائل از كارهاي شيطنت آميز و شرورانه استفاده مي كند تا جلب توجه كند.
4. خودآزمايي: رفتار شرارت بار كودك گاهي به خاطر اين است كه بگويد من نسبت به ديگر و يا گذشته ام توانمند شده ام و يا نسبت به فلاني برتري دارم.
5. كنجكاوي: گاهي كودك دوست دارد با جهان اطراف خود بيشتر آشنا شود به همين خاطر اشياء اطراف را دست كاري مي كند، باز و بسته مي كند پرحرفي مي كند، عكس العمل ديگران را مي سنجد... و اين بخاطر كنجكاوي اوست نه بخاطر شرور بودنش.
6. بيماري: اگر شرارت زياد از حد و طاقت فرسا باشد نيازمند به مراجعه به روان پزشك كودكان است.
درمان: در بالا به علت هاي مختلف شرارت اشاره كرديم و معلوم شد كه شرارت كودكان بيشتر جنبه غيرارادي و عمدي دارد و برخي موارد علت آن به رفتار نامناسب بزرگترهاست حال به برخي از كارهايي كه براي درمان اين صفت
نياز است اشاره مي كنم.
براي دفع شرارت بايد به او شناخت دهيم او را از كارش آگاه كنيم و او را نسبت به عاقبت كارش آگاه سازيم گاهي اوقات ايجاب مي كند كه براي او وقت بگذاريم با او بازي كنيم او را سرگرم كنيم (كه اثربخش تر از نصيحت هاي مكرر است) براي او داستان هايي بگوئيم كه داراي نكات اخلاقي مثبت است و به گونه اي غيرمستقيم او را نسبت به صفات زشت خودش آگاه سازيم در پاره اي از وقت ها لازم است كه او را تنها بگذاريم و نسبت به سر و صدا و جيغ و گريه او عكس العملي نشان ندهيم.
لازم به ذكر است كه استفاده از دوستان خوب (الگوي مثبت) اثربخشي زياد دارد[3] (گاهي بچه با يك آفرين يا شكلاتي آرام مي شود) پس آنچه مهم است اين كه دقت كنيم ببينيم علت شرّ بودن از كجاست از اوست، از ما هست يا از دوستان او؟
نكته ديگر اينكه والدين و به ويژه مادر بايد در برابر خواسته هاي نامعقول كودك مقاومت كند و تسليم گريه و جيغ و داد او نشود چرا كه اگر به آن گريه ها ترتيب اثر دهد كودك ياد مي گيرد كه هميشه كار غلط خودش را با گريه و جيغ و داد پيش ببرد.[4]
لجبازي لجبازي يعني سرسختي مقابل دستورات منطقي بزرگترها، اعلام نارضايتي، گريه و بهانه براي رسيدن به خواسته و گاهي اعمال خشونت مثل گاز گرفتن، كتك زدن، به هم زدن وقت خواب و برنامه خوراك، و...
علت ها: علت هاي لجبازي با علت هاي شرارت و شيطنت مشابه است (كه قبلاً ذكر شد) البته برخي علت هاي ديگر در اينجا بيان شده است مثل شكست هاي پي در پي او (در دوستي ها، بازي، جلب توجه و رقابت ها) بيماري هاي مداوم براي برخورد با اين امر به سه شيوه اشاره مي كنيم.[5]
راه هاي درمان الف. شيوة روحي: با احترام گذاشتن به او، همدردي با او، وا داشتن او به بحث دوستانه و پرسيدن از علت كارهايش و در برخي اوقات بي اعتنايي.
ب. تربيتي: به او بايد روش زندگي كردن را ياد بدهيم. البته قبل از هر چيز خودمان بايد برنامه خوبي در زندگي داشته باشيم و هر روز به گونه اي متفاوت و خارج از برنامه عمل نكنيم و زبان و عمل ما بايد يكي باشد او را به نسبت جنبه هاي منفي كارش آگاه كنيم به او مسئوليت واگذار كنيم او را با دوستان خوبي آشنا كنيم و گاهي لازم است كه با اخم به او اخطار دهيم.
ج. پزشكي: در زماني است كه لجبازي او خارج از حد اعتدال است كه بايد به روان پزشك كودك رجوع كرد.
نكته 1. بزرگترها بايد از توجه هاي افراطي، تسليم خواسته شدن، اعمال زور، تنبيه پذيري به شدت پرهيز كنند.
نكته 2. هيچ گاه به كودك نگوئيد دوستت نداريم بلكه بگوئيد اين رفتار زشت تو را نمي پسندم وگرنه تو براي من عزيز هستي.
نكته 3. انگيزه جرأت در لجبازي بيشتر به خاطر روش ناصحيح (عدم برنامه ريزي تربيتي سالم و بزرگترهاست)
نكته 4. يكي از اصول تغيير در رفتار اصل تدريج است يعني همان گونه كه يك صفت زشت به تدريج پديد آمده و قوي شده همان گونه نيز بايد آهسته آهسته با اجراي روش هاي مناسب ضعيف و ضعيف تر شود پس ما بايد در برخوردهايمان كمي صبورتر باشيم.[6]
نكته 5. مراقب باشيم بي حوصلگي، عدم تحمل، عصبانيت خودمان را در قالب صفات بد نسبت دهيم دقت كنيم آيا در حد نياز او با او بازي كرده ايم، داستان برايش گفته ايم، خودمان الگوي خوبي بوده ايم، او را نسبت به كارهاي خويش نزد ديگران تشويق كرده ايم اين كار بسيار بسيار مؤثر است.
و در آخر اينكه:
چونكه با كودك سر و كارت فتاد پس زبان كودكي بايد گشاد
لطفاً يك بار ديگر همين نوشته را با كمك والدين خود قسمت به قسمت مطالعه فرماييد.
منابع كمكي:
1. دشواريهاي رفتار كودكان، علي قائمي، انجمن اولياء و مربيان جمهوري اسلامي ايران.
2. تربيت و بازسازي كودكان، علي قائمي، انتشارات دفتر تبليغات.
3. رفتار والدين با فرزندان، محمدعلي سادات، انجمن اولياء و مربيان جمهوري اسلامي ايران.
4. بينشهاي تربيتي، دكتر محمدرضا شرفي، انتشارات تربيت.
5. كليدهاي رفتار با نوجوانان، دكتر دن فونتنل، ترجمه مسعود حاجي زاده، مؤسسه انتشارات صابرين.

[1] . تربيت و بازسازي كودكان، دكتر علي قائمي اميري، مركز انتشارات دفتر تبليغات اسلامي، بي تا ص 242-241، (اقتباس).
[2] . معمولاً از آغاز تولد تا حدود 13-12سالگي را كه تقريباً پايان دورة دبستاني است دوران كودكي مي نامند.
[3] . همان، ص 244-243 (اقتباس با اضافه).
[4] . رفتار والدين با فرزندان، محمدعلي سادات، چ پنجم، 1376، انجمن اولياء و مربيان جمهوري اسلامي ايران، ص 21.
[5] . دشواريهاي رفتار كودكان، علي قائمي، انتشارات انجمن اولياء و مربيان جمهوري اسلامي ايران، بي تا، تهران، ص 142ـ138 (اقتباس).
[6] . بينشهاي تربتيي، دكتر محمدرضا شرفي، تهران 1372، چاپ اول، انتشارات تربيت تهران، ص 133.
 
منبع :http://www.andisheqom.com/Files/faq.php?level=4&id=1303&urlId=1159

 



:: موضوعات مرتبط: کودکانه , ,
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
نویسنده : حسنا شکیبا
تاریخ : سه شنبه 8 بهمن 1392
رفتار با کودک در جمع

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

اخبار،سرگرمی,آشپزی,مد,روانشناسی,اینترنت

ra4-1966

 

 

وقتی قرار است کودکتان با دیگران، دوستان و خانواده‌اش در یک بازی دسته جمعی شرکت کند بهتر است در مورد این موضوعات و اتفاقات اجتناب ناپذیر با کودک و همسرتان و پدر و مادرهای دیگر به توافق برسید:

 

ـ جدایی

ـ رفتارهای ناپسند

ـ پرخاشگری

ـ تصاحب اسباب بازی‌ها

 

اگر پدر و مادر دراین موضوعات باهم به توافق برسند زمانی که مساله یا شرایط خاصی پیش بیاید می‌توانند به راحتی از یکدیگر حمایت کنند. تصمیم گرفتند وقتی کودک در بین بازی عصبانی می‌شود، با دیگران دعوا می‌کند، گریه زاری راه می‌اندازد و پرخاشگری می‌کند بسیار سخت است. بیشتر پدر و مادرها در این شرایط یکدیگر را مقصر می‌دانند و اصلا به این موضوع فکر نمی‌کنند که به جای پیدا کردن مقصر راهی برای خروج از بحران بیابند. اتحاد و توافق پدر و مادر و بزرگترها مانع ایجاد تنش‌های بیشتر می‌شود. این پیشنهادها برای یافتن بهترین توافقات و روش تصمیم گیری و حمایت مفید هستند.

 

جدایی

اتفاقاتی مثل اینکه پدر یا مادر برای چند لحظه اتاق را ترک کند تا به تلفن پاسخ بدهد، رفتن به حمام یا بیرون رفتن از خانه بسیار پیش می‌آیند. پدر و مادر باید به کودک بگویند چه می‌کنند و چرا او را تنها می‌گذارند.

 

پدر و مادر باید به کودک از همان دوران نوزادی دلایل جدایی را توضیح بدهند. کودک باید بداند پدر یا مادر چرا او را حتی برای چند لحظه تنها گذاشته و رفته است. او نیاز دارد متوجه اتفاقاتی که می‌افتد، باشد.

 

به کودک بگویید کجا می‌روید، کی می‌روید و چه زمانی بر می‌گردید. اگر کودک ناراحت و بی قرار می‌شود شما باید به او اطمینان بدهید که هرگز او را تنها رها نمی‌کنید. به کودک اطمینان بدهید که کسی که مراقبش است دوستش دارد و شبیه پدر و مادرش است.

 

این روش به کودک کمک می‌کند تا اطلاعاتی را که برای شناخت محیط اطرافش نیاز دارد را کسب کند. حتی نوزازدان هم نیاز دارند تا با آنها حرف بزنید. آنها خیلی زودتر از آنچه که ما متوجه شویم حرف هایمان را می‌فهمند. اینکه به کودک بگویید او را تنها می‌گذارید، احساس احترام را در کودک تقویت می‌کنید. حرف زدن، به کودک احساس گرمی، نزدیکی و امنیت را برای بیان عمیق ترین احساسات بدون ترس از تایید نشدن ویا نادیده گرفتن توسط بزرگسالان می‌دهد. اگر کودک گریه کرد نباید نگران باشید، او احساساتش را با گریه نشان می‌دهد، او یاد می‌گیرد تا احساس علاقه و دوستی را بیان کند و بعد از مدتی کودک یاد می‌گیرد ترس از تنهایی و جدایی را کنار بگذارد.

 

حالا فرض کنید که می‌خواهید کودک را در جمع دوستانش تنها بگذارید. باید به او بگویید که کجا می‌روید کی برمی گردید. باید به او اطمینان بدهید که او در محیطی مطمئن و آرام قرار دارد و حتی اگر شما نباشید می‌تواند نیازها و درخواست‌هایش را از دیگران بخواهد و آنها از او مراقبت می‌کنند.

 

باهمسرتان در این مورد به توافق برسید. اگر کودک از تنهایی و دوری شما گریه کرد هر دو باید آماده پاسخگویی به کودک باشید. یکی از شما نباید به دیگری انتقاد کند که چرا خانه نبودی؟ چرا کودک را تنها گذاشتی و یا چرا به بچه توضیح می‌دهی که قرار است چه کنیم.

 

رفتارهای پرخاشگرانه

مواردی مثل هل دادن یا کتک زدن بچه‌های دیگر، بوسیدن یا بغل کردن از روی زور و اجبار رفتارهای پرخاشگرانه هستند.

 

کودکان نمی‌خواهند واقعا به دیگران آسیبی بزنند. جر زدن در بازی، هل دادن یا زدن خواسته و هدف کودکان نیست. زمانی که کودک بترسد یا عصبی و پریشان شود ممکن است با رفتارهای پرخاشگرانه واکنش نشان بدهد. پیش از اینکه کودک بخواهد و یا بتواند به کسی آسیبی بزند دخالت کنید و سعی کنید کودک را آرام کنید. کنترل کودک به شما کمک می‌کند تا جلوی رفتارهای پرخاشگرانه را به راحتی بگیرید. به جای اینکه او را شرمنده کنید یا مقصر بدانید می‌توانید او را به آغوش بگیرید و آرامش کنید.

 

فرض کنید همه بچه‌های فامیل دور هم جمع شده اند و بازی می‌کنند. بعد از یک یا دوبار بازی دسته جمعی به راحتی می‌توانید تشخیص بدهید که کدام بچه بیشتر رفتار پرخاشگرانه دارد و بازی را بهم می‌زند و دیگران را اذیت می‌کند. ابتدا باید یادتان باشد که یکی از والدین را مسئول مراقبت از کودکان بگذارید. بچه‌ها نباید هرگز تنها رها بشوند. در قدم بعدی باید کودکی که رفتار پرخاشگرانه دارد را کنترل کنید. او را آرام نگه دارید و اجازه ندهید در بازی بچه‌ها تنش و درگیری ایجاد بشود. این مراقبت‌های فوری و هوشمندانه به مرور به بچه‌ها کمک می‌کند تا روش درست بازی را یاد بگیرند و بدون ایجاد درگیری و با صمیمیت و دوستی باهم بازی کنند.

 

وقتی کودک ناآرام و پرخاشگر را آرام کردید سعی کنید با او ارتباط برقرار کنید. به چشم‌های کودک نگاه کنید و او را به آغوش بگیرید. «من نمی‌ذارم کسی اذیتت کنه دختر کوچولو»، «خیلی دوستت دارم عزیزم» این جمله‌ها را به آرامی بگویید. اگر کودک پدر و مادر خودش را خواست او را پیش پدر و مادرش ببرید. اگر پدر و مادر آنجا نیستند شما سعی کنید شنونده حرف‌ها و احساساتش باشید. مانع گریه کودک نشوید. این کار کمی از فشار عصبی و بی قراری کودک کم می‌کند.

 

پدر و مادر نباید هرگز جانب یک نفر را بگیرند و کودکی که خشونت می‌کند را تحقیر کنند. اگر دعوا و پرخاش بین خواهر و برادر است شما حق ندارید دیگری را به شدت بکوبید و یا یارکشی کنید. مثلا نباید پدر جانب دختر و مادر جانب پسر را بگیرد. هر دو باید متحد باشید حتی اگر در آن لحظه خاص مخالف عملکرد یکدیگر باشید.

 

انزواطلبی

رفتارهایی مثل کناره گیری از گروه و دوستان، تنها بازی کردن و ترس از برقراری ارتباط با دیگران انزوا طلبی کودک را نشان می‌دهند.پدر و مادر باید تلاش کنند تا کودک را وادار به برقراری ارتباط کنند. پیشنهادهایی خلاقانه برای دوست پیدا کردن و بازی کردن به کودک بدهید و سپس اجازه بدهید خودش انتخاب کند به چه روشی با دوستانش رابطه برقرار کند.

 

کودکان از اینکه در جمع‌های دوستانه پذیرفته نشوند می‌ترسند. ممکن است کودک‌تان به جمعی وارد شود و با شوق به سوی کودکان دیگر برود اما بعد از مدتی شروع به گریه کردن بکند. اجازه بدهید کودک با این ترس غلبه کند. کمک کنید تا با شجاعت و اعتماد به نفس وارد ارتباط‌های جدیدی بشود. ارتباط و صمیمیت خودتان را با کودک حفظ کنید. به او اطمینان بدهید که شما در کنارش هستید و از او مراقبت می‌کنید سپس او را به جمع دوستان ببرید و از او بخواهید راهکارهایی که به او داده اید را عملی کند.

 

تصاحب اسباب بازی ها

بسیار عادی است که کودکی اسباب بازی‌های دیگران را تصاحب کند و یا نوبت بازی را رعایت نکند. بزرگتر‌ها می‌توانند بدون دخالت مستقیم مشکل را به راحتی حل کنند. به کودک پیشنهاد بدهید تا با اسباب بازی دوستش برای مدت محدودی بازی کند. با مهربانی از دوستش بخواهید تا عروسک را به دوستش قرض بدهد. از کودک بپرسید چرا دوست دارد با آن اسباب بازی خاص بازی کند. به کودک بگویید«از این اسباب بازی خوشت اومده؟باید از دوستت اجازه بگیریم تا باهاش بازی کنی»«اجازه بده دوستت از این اسباب بازی استفاده کنه. اون عروسکت رو نمی‌بره فقط می‌خواد باهاش بازی کنه»، «اگه هر دو باهم بازی کنین بیشتر بهتون خوش می‌گذره»، «منم کنارت منتظرمی مونم تا نوبت تو بشه».

 

یادتان باشد هیچ وقت چیزی را که برای خود کودک است با زور از او نگیرید. او همین شیوه را با دوستانش ادامه می‌دهد. گاهی قاپیدن اسباب بازی‌ها بدون دلیل است و کودک اصلا نمی‌داند چرا اینکار را می‌کند.

 

اگر کودک را عادت داده باشید تا خواسته هایش را با التماس محقق کند او برای رسیدن به نیازها و درخواست هایش از شیوه گریه و زاری استفاده می‌کند. به همین ترتیب او در بازی‌های جمعی نمی‌تواند خواسته هایش را بیان کند و آنقدر صبر می‌کند تا اشک هایش برای یک عروسک یا ماشین سرازیر شوند. اگر کودک فرصت و اجازه بیان خواسته‌ها و نیازهایش را داشته باشد با دوستانش نیز همینطور رفتار می‌کند. او نه تلاش می‌کند دیگران را مجبور به التماس کردن کند و نه خودش از بیان خواسته هایش می‌هراسد.

 منبع: اطلاعات/سلامت نیوز



:: موضوعات مرتبط: کودکانه , ,
|
امتیاز مطلب : 10
|
تعداد امتیازدهندگان : 2
|
مجموع امتیاز : 2
نویسنده : حسنا شکیبا
تاریخ : سه شنبه 12 آذر 1392
سه دوره تربیت فرزند از نظر اسلام

سه دوره تربیت فرزند از نظر اسلام
در رابطه با سه دورۀ مهم تربیتی در رابطه با تربیت فرزند، در مکتب اهل بیت تاکید فراوانی شده یک روایات معروفی داریم از پیامبر اکرم (ص) که می فرمایند: مراحل رشد و به اصطلاح رشد فرزند، رشد کودک را به سه دورۀ 7 ساله تقسیم می کنند. که 7 سال اول را دورۀ سیادت می نامند و 7 سال دوم را دوران اطاعت پذیری و آموزش و 7 سال سوم را دورۀ وزارت می نامند. در این 7 سال اول در حقیقت والدین پایه های تربیتی را برای فرزند می ریزند به هر میزانی که والدین در تربیت خودشان دقیقتر باشند، در تربیت فرزندشان هم موفق تر هستند،  سیادت فرزند در 7 سال اول به معنای بی توجهی به تربیت او نیست به معنای رها کردن او نیست  بلکه به معنای این است که روح حاکم بر تربیت فرزند در این دوران 7 سال آسان گیری است، یعنی والدین به فرزندشان آسان می گیرند، سخت نمی گیرند و نکات تربیتی را در عین آسان گیری به فرزندشان یاد می دهند، با او بازی می کنند هم بازی او می شوند و فرصت های شاد را برای او می آفرینند، با او می خندند و با بازی های کودکانه و فرصت های بازی و شادی و در عین حال نکات تربیتی را هم به او یاد می دهند، این خیلی مسئله است که خدای نکرده اشتباه نشود که این دوران به معنای رها کردن فرزند که هرکاری دلش می خواهد انجام دهد  و به اصطلاح بی توجه باشند والدین به این مسئله.  ابداً به این معنا نیست، بلکه به این معناست که او به معنای یک سید و آقا نگاه کرده شود، کارهای سخت به او سپرده نشود.  والدین نسبت به او پرتوقع نباشند اما در عین حال توجه داشته باشند که در این فرصت تربیتی باید به بچه ها چی آموخته شود. توجه اهل بیت (ع) در دوران 7 سال اول به این مسئله است که والدین این نکته را جدی بگیرند، فرزند را نعمت خدا بدانند موهبت الهی بدانند. چنانچه قرآن در سورۀ شورا آیه 49 می فرماید که خداوند به هرکسی که بخواهد فرزند دختر و به هرکسی که بخواهد فرزند پسر موهبت می کند هبه می کند . این که فرزند را والدین هبه بدانند موهبت الهی بدانند . شاکر باشند، شاد باشند برای این نعمتی که خدا داده و در عین حال برای تربیتش کوشا باشند از نکات تربیتی است که در مکتب اهل بیت به آن تاکید شده و از حقوق فرزند بر والدین است



:: موضوعات مرتبط: کودکانه , ,
|
امتیاز مطلب : 41
|
تعداد امتیازدهندگان : 10
|
مجموع امتیاز : 10
نویسنده : حسنا شکیبا
تاریخ : سه شنبه 5 آذر 1392
کودک 3 ساله

آموزش لا اله الا الله به کودک 3 ساله از نظر امام صادق علیه السلام
در روایتی از قول امام صادق (ع) اومده که چون فرزند 3 ساله  شد به او هفت مرتبه بگویید که لا اله الا الله ،3 سال و هفت ماه شد به او بگویید که هفت مرتبه بگوید محمداً رسول الله  و وقتی که 4 سالش تمام شد 7 مرتبه بگوید : صلی الله علی محمد و آله، این نکته نشان می دهد که یکسری از آموزش ها حتی در اون 7 سال اول مبانی است که آموزش های بعدی در مدارس، بر این مبنا استوار می‌شود و جهت پیدا می کند. اگر دقت کنیم می بینیم که عصارۀ این آموزش ها بر مبنای توحید و نبوت است که در حقیقت فرزندان ما بفهمند که در نهایت بندۀ خدا هستند و الگوهای زندگی را از پیامبر اکرم (ص) می گیرند، در رابطه با آموزش نماز هم از نظر شکل ظاهری قبل از 7 سالگی در روایات آمده که مثلاً همانگونه که پدر و مادر نماز می خوانند فرزند هم تقلید می کند ، با اونها دولّا و راست می شود، مهر می گذارد، رو به قبله می نشیند، دخترخانم ها چادر به سر می کنند، آقا پسرها مثل پدر .  این شکل را از نظر ظاهری شکلی می بینند، و از 7 سالگی به بعد هم در روایات آمده که والدین از فرزندشان بخواهند از فرزندشان، این نباشد که بعد از سن بلوغ به یکباره از آنها بخواهند و این مسئله برای اونها سنگین باشه، بلکه از اونها بخواهند تا در این وادی قرار بگیرند و آرام آرام آشنا شوند،



:: موضوعات مرتبط: کودکانه , ,
|
امتیاز مطلب : 38
|
تعداد امتیازدهندگان : 10
|
مجموع امتیاز : 10
نویسنده : حسنا شکیبا
تاریخ : سه شنبه 5 آذر 1392
به فروشگاه ماهم بیاین nokala.ir

قلببه وبلاگ من و داداشیم خوش اومدید.قلب

به فروشگاه ما هم سر بزنید

لباس و وسایل فانتزی و ....

 www.nokala.ir

 



:: موضوعات مرتبط: , عارفانه , داستانک , مطالب زیبا , , کودکانه , شعر های کودکانه , ,
|
امتیاز مطلب : 62
|
تعداد امتیازدهندگان : 15
|
مجموع امتیاز : 15
نویسنده : حسنا شکیبا
تاریخ : چهار شنبه 15 آبان 1398

صفحه قبل 1 صفحه بعد